کتاب مذکور توسط انتشارات باغ آینه در سال 1373 در تهران به چاپ رسیده و با شمارگان 4 هزار و 255 صفحه در دسترس قضاوت عموم قرار گرفته است.
کتاب هویت ایرانی و زبان فارسی شامل 4 فصل و یک پیشگفتار است. از شواهد امر ...
بیشتر
کتاب مذکور توسط انتشارات باغ آینه در سال 1373 در تهران به چاپ رسیده و با شمارگان 4 هزار و 255 صفحه در دسترس قضاوت عموم قرار گرفته است.
کتاب هویت ایرانی و زبان فارسی شامل 4 فصل و یک پیشگفتار است. از شواهد امر چنین برمی‌آید که دست مایه کتاب، چند سخنرانی است که توسط مؤلف بازنویسی شده و در قالب کتاب به خوانندگان عرضه شده است.
در فصل نخست، تحت عنوان «ملیت ایرانی و رابطه‌ی آن با زبان و تاریخ» نویسنده به بررسی روند شکل‌گیری هویت ایرانی پس از سقوط سلسله و ساسانی توسط مسلمین می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه ایرانیان پس از دو قرن درصدد احیاء هویت ملی خود بر آمدند. به عقیده نویسنده، ایرانیان دین اسلام را پذیرفتند ولی ملیت خود را حفظ کردند. ایشان برای دستیابی به این هدف، به دو عنصر تکیه کردند: یکی گذشته باستانی و دیگری زبان فارسی که وجه ممیزه ایرانی‌ها با عرب‌ها محسوب می‌شد.
نویسند سپس به گروه اجتماعی دهگان [دهقانان] به‌عنوان حلقه‌ی واسط توده مردم با حکومت‌های محلی اشاره می‌کند که حاملان اصلی فرهنگ ملی ایرانیان محسوب می‌شده‌اند.(ص 18)
وی سپس به بحث نظری در باب هویت پرداخته و اظهار می‌دارد که در آن دوره، هویت از جنبه‌ی هستی‌شناسانه آن با اسلام معنی می‌شد (رابطه انسان با هستی) ولی نوع دیگری از هویت که می‌توان از آن به‌عنوان هویت اجتماعی یاد کرد، با دو عنصر زبان و تاریخ باستانی ایرانی‌ها تعریف می‌شد.
وی با اشاره به این نکته که هویت ایرانی با شعر تعریف می‌شود، تفسیر خاصی از دو آیه قرآن سوره‌ی یاسین و شعرا در باب شاعری و شعر از دیدگاه قرآن ارائه می‌دهد و معتقد است که اسلام با شعر مخالف است.(ص 48)
